Lifli bir yapısal donatı nasıl tanımlanır?

MAKRO FİBERLER, çapı 0,3 mm’den büyük ve uzunluğu 20 ile 60 mm arasında olan lifler olarak tanımlanır.

Yapısal güçlendirme elde etmek için uzun liflerin (MAKRO LİFLER) ihtiyacın çok daha az dozajla karşılanmasına olanak sağladığı için daha uygun olduğu bilinmektedir. Bu gerçek, üreticilerini onlara “yapısal lifler” demeye teşvik eden nedenlerden biridir. Ancak bir lif sadece büyük olduğu için YAPISAL olarak tanımlanmamalıdır. “Yapısal” kelimesi aslında fiberin bir niteleyicisi değil, fiberin eklenmesinden sonra betona verilen donatı tipidir. (Yapısal güçlendirme)

Birçok MAKRO ELYAF üreticisi (20 mm’den uzun lifler) liflerini “yapısal” olarak adlandırıyorlar, çünkü bunlar “güçlü” görünüyorlar ve betona “artık” bir güç vermek için kullanılıyorlar. Bu artık dayanım, betonu “yapısal” bir şekilde güçlendiren şeydir. Ancak herhangi bir artık güç yeterli olmayacaktır. Bir betonun “yapısal olarak güçlendirildiğini” tanımlayabilmek için gereken minimum bir artık dayanım vardır.

Bir betonun lif ilavesinden sonra elde etmesi gereken minimum artık dayanım miktarı standartlarda tanımlanmıştır.

EN 14651 standardı makro liflerle yapısal güçlendirme bize ne söylüyor?

Minimum artık eğilme mukavemeti değeri:

Yapısal işleve sahip lifler için, artık karakteristik eğilme ç

ekme mukavemeti F1, orantı sınırı FL’nin %40’ından ve F3, orantı sınırının FL’nin %20’sinden az olmayacaktır.

Yani bir betona belirli bir dozda elyaf eklersek ve kiriş testi yaparsak (Standart EN 14651), FL diyeceğimiz betonun ilk çatlamasına karşı “Limit” direncini ölçmemiz gerekir. Çatlak 0,5 mm’lik bir açıklığa ulaşana kadar bu numuneye yük uygulamaya devam edeceğiz. Tam bu noktada numunenin F₁ adı verilen artık mukavemetini ölçmeliyiz. F₁ değeri FL’nin %40’ından büyük olmalıdır.

Ardından, çatlak 2,5 mm’lik bir açıklığa ulaşana kadar bu numuneye yük uygulamaya devam etmeli ve bu numunenin o noktada gösterebileceği artık direnci ölçmeliyiz. Bu değeri F₃ olarak adlandıracağız. F₃, FL’nin %20’sinden büyük olmalıdır. Ancak bu iki koşul bir arada sağlanırsa, numuneye belirli bir dozda belirli bir tip lif ilavesi ile yapısal olarak takviye edilmiş olduğunu söyleyebiliriz.

Bu sorunun cevabı anahtardır. Elyafın cinsine göre standarda uymamızı sağlayan miktarlar değişiklik gösterecektir.

Bazı elyaf türlerinin kalıntı dayanım tablolarını incelediğimizde bu duruma 10 kg MAKRO CAM ELYAF (36mm), 20 kg MAKRO ÇELİK ELYAF (50mm), 4 kg MAKRO SENTETİK KLASİK ELYAF (48mm) ile ulaşıldığını görebiliriz. ), 2.5KG BARCHIP MAKRO FİBER … (Barchip’in ilk avantajımızı burada keşfediyoruz. Daha az lif, daha fazla takviye)

5 kg MAKRO CAM ELYAF veya betonarme bir levha için yapısal bir güçlendirme vaat eden çelik elyaf teklif etmek kabul edilebilir mi? Açıkça HAYIR, çünkü her iki durumda da elde edilen artık mukavemet standarda uygun olmayacaktır. Bu dozaj, “bir miktar” artık dayanım sağlayacaktır, ancak standardın gerektirdiğinden ve levhanın kesin ihtiyaçlardan çok uzaktır.